Αρχικά οι άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων δεν θεωρούσαν τις παραστάσεις για παιδιά και εφήβους  άξια μελέτης και την αντιμετώπιζαν υποτιμητικά. Με το πέρασμα των χρόνων, όμως, πολλοί μελετητές της λογοτεχνίας και του θεάτρου άρχισαν να κατανοούν την αξία και τη χρησιμότητά της. Δεν είμαι  εδώ  απλώς για να σκηνοθετήσω, ούτε απλά για να κατασκευάσω ένα κείμενο βάζοντας τις λέξεις τη μια δίπλα στην άλλη. Ένας από τους βασικούς σκοπούς μου  είναι να «μοιραστώ» τα πιστεύω μου και τις εμπειρίες μου με τον θεατή, να επικοινωνήσω  μαζί του χρησιμοποιώντας τις λέξεις ως όχημα. Φυσικά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός πως ο κάθε σκηνοθέτης, ως μέρος μιας κοινωνίας, ως ενεργός πολίτης, πρεσβεύει μια συγκεκριμένη ιδεολογία και διαθέτει μια προσωπική ματιά πάνω στα γεγονότα. Αναπόφευκτα λοιπόν αυτά που πιστεύω τα μεταφέρω στα έργα μου, είτε με άμεσο είτε με έμμεσο τρόπο. Αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι τα παιδιά αποτελούν ένα υλικό εύπλαστο, και αν επίσης λάβουμε υπόψη την άποψη που θεωρεί ότι η παιδική λογοτεχνία είναι ένα μέσο, με τη μεσολάβηση του οποίου εκπαιδεύονται οι αυριανοί πολίτες, καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλη επιρροή μπορεί να έχει στους μικρούς θεατές.